Cake (2014)
Directed by Daniel Barnz
Cast: Jennifer Aniston, Adriana Barraza, Sam Worthington and Anna Kendrick
เรื่องราวของ Claire Bennett เธอประสบอุบัติเหตุรถชนและสูญเสียลูกชายตัวน้อยในเหตุการณ์นั้น ความเจ็บปวดกัดกินเธอทั้งภายในและภายนอก ร่างกายที่ไม่ฟื้นจากอุบัติเหตุทำให้การใช้ชีวิตยากลำบากและต้องมีคนคอยดูแล คนนั่นคือ Silvana ผู้อยู่เคียงข้างเธอเสมอ ทั้งยังเข้าใจเธอแม้ว่านายจ้างของตนจะมีนิสัยไม่น่าคบเอาเสียเลย
ตลอดเรื่องไม่มีอะไรน่าตื่นตาตื่นใจ นอกจากโชว์ให้เราเห็นว่าคนที่เจ็บปวดแสนสาหัสขนาดนี้จะข้ามอุปสรรคไปได้อย่างไร
...ปัญหาก็คือ อุปสรรคคืออะไร? ลืมเหตุการณ์ไม่ได้? ความสูญเสีย? ตามหาสิ่งที่ขาด? ความรัก? การต่อสู้กับความรู้สึกอย่างฆ่าตัวตาย? หรือความจริงที่ว่าเธอไม่รู้จะใช้ชีวิตต่อไปยังไง...
Claire ดูจะไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ว่าคนรอบข้างเธอจะเป็นยังไง เธอมีหลอกใช้คนรอบข้างเพื่อให้ตัวเองสบายใจ หรือเพื่อให้ได้ในสิ่งที่เธอต้องการ
อันนี้เห็นได้ชัดเจนเลยตอนนางไปรับเด็กใจแตกกลับมาบ้าน โดยไม่สนใจเลยว่านางจะขโมยของหรือเปล่า สิ่งที่นางต้องการคือให้สาวน้อยคนนี้ทำเค้กให้สักปอนด์ (เพื่อเอาไปให้ลูกชายของอีกบ้านเนื่องในวันเกิดเสียด้วย)
รวมถึงการไปตามราวี Roy(แสดงโดยSam Worthington) สามีของ Nina(แสดงโดย Anna Kendrick) ไม่ใช่เพื่อจะสวมรอยแทนภรรยาที่ฆ่าตัวตาย(ตอนแรกคิดแบบนั้น) แต่ดูนางจะต้องการเพื่อนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจทำนองนั้น เรียกง่ายๆก็ เพื่อนตาย ก็ไปหาสามีของเพื่อนแหละว่ะ ...แม้หนังไม่ได้แสดงให้เห็นชัดเจนว่าNinaเป็นเพื่อนนางขนาดนั้น คือเปิดเรื่องมานางก็ตายแล้ว แต่ดูก็รู้ว่านางเป็นคนคนเดียวที่ Claire รู้สึกแคร์หลังจากการสูญเสียในชีวิต
ทั้งที่จริงๆแล้วเพื่อนใกล้ตัวที่สุดน่าจะเป็น Silvana แม่บ้านของนาง
Silvana ดูจะเข้าใจความเจ็บปวดของ Claire และค่อยดูแลห่างๆตามแต่ที่หน้าที่ของเธอจะทำได้ แม้นายจ้างเธอจะอารมณ์ร้าย ขี้โมโห และมีนิสัยหลอกใช้คนรอบข้างเพื่อให้ตัวเองสบายใจ ถึงอย่างนั้น Silvana ก็ไม่เคยคิดจะทิ้งเธอไปไหนแม้ Claire จะทำเธอหัวเสียอยู่บ่อยๆ
อย่างนึงที่ชอบมากคือความหมายของ Life ในเรื่องนี้
ไม่มีอะไรยั้งยืน ไม่มีอะไรถาวร ไม่มี Happily ever after ไม่มียาวิเศษหรือคนพิเศษที่จะเยียวยาแผลในอดีตให้หายขาด บาดแผลเป็นจะอยู่กับเราไปตลอด จะเดินหน้าต่อได้ก็ต้องยอมรับความเจ็บปวดแล้วก้าวต่อไป ไม่ใช่พยายามลืมหรือทำให้แผลหาย มันไม่ได้ผล ที่สำคัญคือการมีคนที่คอยช่วยเก็บเศษซากแตกสลายของเรา เพื่อให้เราเราต้องประกอบเศษซากพังๆของตัวเองให้ได้ สำคัญที่สุดคือคนที่คอยช่วยเก็บซากแตกๆของเราปะติดปะต่อชีวิตเข้ากันใหม่ด้วยตัวเอง
ช่วงบทสนทนาโดนใจ (ช่วงใหม่ จะโผล่มาถ้ามี และขอไม่แปล เดี๋ยวไม่อิน)
Silvana: "They are friends when I was younger. You know? Now they are not friends. Because of money."
Claire: "That's fucked up."
Silvana: "That's life."
ใช่ That's life ราวกับคำว่า ปลงซะ ของเราแหละนะ มัวแต่ยึดติดก็ไม่ต้องไปไหนกันพอดี มันพังไปแล้วก็ปล่อยมันไว้ข้างหลัง
...เอาเถอะนะ(ฉันบ่นอะไรมาได้ตั้งยาว) หนังดราม่าชีวิตเศร้า ดูแล้วเครียดกลั้นหายใจเป็นฉากๆ แต่สนุกใช้ได้ทีเดียว น่าเหลือเชื่อที่มันทำให้ขำได้ด้วย ขำแบบทำร้ายชีวิตอ่ะ ตรงนี้อาจจะต้องยกนิ้วให้คนเขียนบท และการแสดงของ Jennifer Aniston (นางชิง Golden Globe กับ Screen Actors Guild สำหรับเรื่องนี้ด้วยนะ) ประชดประชันหน้าตายเนี่ยต้องยกให้นาง แต่บทจะเศร้า เจ็บปวด สติแตก นี่ฮือฮาใช้ได้เลย แต่ละซีนนี่ ถ้าไม่กลั้นหายใจ ก็เกร็งมือซะจนปวดนิ้วทีเดียว มันเครียดนะ แล้วก็พาลให้เจ็บปวดไปด้วย
ถ้าคนมีประสบการณ์ของการสูญเสียดูแล้วน่าจะเข้าใจ หรือคนที่ไม่เคยประสบอะไรทำนองนั้นก็เข้าถึงอารมณ์ได้ไม่ยาก เพราะนางแสดงออกมาให้เห็นแบบชัดเจนแจ่มแจ้งเลยทีเดียว
นอกนั้นนักแสดงคนอื่นก็ดีไม่แพ้นางหรอก
Adriana Barraza คือดีงาม เห็นนางใน Drag Me to Hell แล้วรู้สึกอยากสาปส่งคนไล่ผีหลอกลวง ฮ่าาๆๆ แต่เรื่องนี้เล่นดีๆ น่ารักทีเดียว
ขำขันตรง William H. Macy มาโผล่เพื่อให้นางเอกเตะต่อยนี่แหละ โถ่ๆลุงเอ๊ยย
มี Mamie Gummer ลูกสาวคนโตของป้า Meryl Streep ด้วยนะ ใครจะตามเก็บงานสาวๆพี่น้อง Gummerก็นี่เลยยย แต่คือนางโผล่มาซีนเดียวนะขอเตือน ฮ่าๆๆๆ
(ใจจริงชอบ Grace มากกว่า อันนี้แนะนำ The Homesman นะจ้ะ)
หนังดีๆ ภาพสวยสื่อความหมาย แต่ไม่ได้ส๊วยสวยระดับดูแล้วประทับใจ
บทคือดีงามไม่ต้องพูดถึง
เพลง...ก็เฉยๆนะ ไม่เด่นอะไร
สำหรับดราม่าสะเทือนหัวใจบีบอากาศออกจากปอดสักเรื่อง...
8/10
ไม่พีค แต่ตราตรึงอารมณ์ เทคะแนนให้เจ๊ อนิสตัน ด้วยส่วนนึง
ในความคิดเราบททำนองนี้นี่คู่แข่งคนสำคัญของ Julianne Moore ใน Still Alice เลยนะ (เรื่องนั้นพีคกว่าน่ะสิปัญหา)
ข้อสังเกตน่าติดตาม ที่รู้ก็ดีไม่รู้ก็ไม่เสียหาย
Cake น่าจะเป็นหนึ่งในความเคลื่อนไหวของบทบาทสาวแกร่งที่น่าจับตามองเหมือนกัน
ปี2014ที่ผ่านมา ดูเหมือนความโดดเด่นจะตกเป็นของสาวๆ เรียกได้ว่าปีทองเลย ไม่ใช่แค่กับหนังตลาดใหญ่อย่าง Lucy, Divergent หรือ Hunger Games เท่านั้นหรอก พวกหนังรางวัลปีนี้ล้วนเต็มไปด้วยสาวๆ
ทั้ง Still Alice, Wild, Big Eyes และ Two Days, One Night รวมถึงหนังที่สาวๆสุดแกร่งเป็นตัวรองอย่าง Boyhood กับ The Imitation Game ก็มีบทบาทคล้ายกันทุกเรื่อง
แถม Cake ยังเป็นงานสร้างของบริษัท Echo Films ที่ Jennifer เป็นเจ้าของเองด้วย (สร้างเองเล่นเองนะจ้ะ อีหลอบเดียวกับ Reese Witherspoon ในเรื่อง Wild นั่นแหละ)
เป็นความเคลื่อนไหวที่น่าสนใจ
จริงๆทุกปีมันก็มีหลุดมาให้เห็นประปลายนะ แต่นี่คือเยอะมาก
ก็ตามเก็บกันต่อไป~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น