วันอาทิตย์ที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

ดูแล้วบ่น: Sweet Bean (2015)


*พยายามไม่สปอยหนักๆ*


Sweet Bean / [an] (2015)
Directed by Kawase Naomi
Cast: KiKi Kirin, Nagase Masatoshi and Uchida Kyara

เรื่องราวของคนทำขนมโดรายากิ ที่ได้พบกับหญิงชราท่าทางแปลกๆผู้กำลังมองหางานทำ เมื่อเธอทิ้งวุ้นถั่วแดงไว้ให้ชิม เขาก็ติดใจในรสชาติจนต้องจ้างเธอมาช่วยทำไส้ขนมโดรายากิให้ จนในที่สุดขนมโดรายากิของเขาก็ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ไม่นานเขาก็ค้นพบว่า ไม่ใช่เพียงสูตรถั่วแดงกวนเท่านั้นที่เขาได้เรียนรู้จากหญิงชราคนนี้

หนังเปิดตัวตั้งแต่เทศกาลหนังเมืองคานส์เมื่อปี2015 แต่แฟนหนังบ้านเราเพิ่งมีโอกาสได้ดูก็ตอนเทศกาลหนังญี่ปุ่นปี2017นี่แหละ ช้าหน่อยแต่มีโอกาสได้ดูในโรงก็ถือว่าคุ้มมาก

หนังสวยมาก สวยทุกช็อต ต่อให้ถ่ายด้วยมุมแคบขนาดไหนก็สวย
หนังเน้นเรื่องเสียงธรรมชาติมาก แต่ด้วยความที่ปกติเป็นคนหูไม่ดี ได้ยินแค่ข้างเดียว เลยไม่ค่อยได้ยินอะไรละเอียดอ่อนขนาดนี้ แต่หนังถ่ายทอดได้ดีมากจนรู้สึกอิจฉาคนที่มีสภาพการได้ยินดี อิจฉาคุณยายโทคุเอะ ที่มีความสุขง่ายๆจากการฟังเสียงธรรมชาติทั้งที่ชีวิตเธอมันโหดร้ายในระดับที่ถ้าเป็นเราคงยอมแพ้ไปแล้ว

ได้ยินเสียงบอกเล่าว่ามันเป็นหนังหนังฟีลกู๊ดที่สะเทือนใจ ตอนแรกไม่เชื่อ ตอนนี้เชื่อแล้ว ฮ่าๆๆ
เรื่องราวหลังตัวอย่างแสนอบอุ่นกับโปสเตอร์สวยๆที่อบอวนไปด้วยดอกซากุระ คือสะเทือนใจมาก ไม่ได้ร้องไห้แบบนี้นานมากแล้วตั้งแต่ดูหนังแนวๆแบบ เจ้าหมาฮาจิโกะ (เป็นคนสะเทือนใจง่าย /ซับน้ำตาด้วยท่าทางประหนึ่งสาวงาม...ซึ่งไม่ใช่ ฮ่าๆๆๆ) แต่คนอื่นอาจไม่น้ำตาแตกอย่างเราก็ได้นะ

คือไม่คิดว่า เรื่องราวของคนที่สังคมกีดกันไม่ให้ใช้ชีวิตปะปนร่วมกับผู้อื่นมันจะทั้งเศร้าและสวยงามขนาดนี้ได้ในเวลาเดียวกัน ทำเอาคนไม่กล้าสู้กับสังคมอาจต้องถึงกับมองตัวเองแล้วถามว่า "อิสระเสรีภาพของเรามีเยอะขนาดนี้ทำไมไม่ใช้ให้คุ้มค่า ดูคนที่เขาไม่แม้แต่จะได้รับอนุญาตให้มีความทรงจำสิ" คือคุณยายโทคุเอะถูกสังคมรังเกียจ แกเลยก้มหน้าก้มตาใช้ชีวิตอยู่ในมุมที่คนไม่เห็น แกไม่ได้รับอนุญาตให้พกความทรงจำติดตัวด้วยตอนถูกส่งมายังสถานกักกัน แกแสวงหาอิสรภาพมาตลอดชีวิตจนได้ไปขายโดรายากินี่แหละ

เฮ้อ นึกถึงแต่ละซีนของยายโทคุเอะแล้วก็เศร้า แกเป็นเหมือนหน้าประวัติศาสตร์ที่สังคมจงใจจะลืมเลือน ซีนจบของยายแกโคตรตะเตือนใจจจจจ

เท่านี้แหละ มากกว่านี้ก็สปอยเกินละ ฮ่าๆๆ

รวมๆแล้ว หนังสวยมากทั้งภาพและเนื้อเรื่อง
เป็นฟีลกู๊ดที่สะเทือนอารมณ์และอัดแน่นไปด้วยข้อคิดจากชีวิตคนคนหนึ่ง ที่เอาจริงๆคนดูไม่รู้จักเขาเลยนะ แต่กลับอินไปกับเรื่องอย่างกับเราเป็นคนขายโดรายากิซะเอง

สวยขนาดนี้
10/10
เถอะค่ะ เท่านั้นแหละ สั้นๆ จบ.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น