Directed by Tony Kaye
Written by Carl Lund
Cast: Adrien Brody, Marcia Gay Harden, James Caan, Christina Hendricks, Lucy Liu, Blythe Danner and Sami Gayle
หนังว่าด้วยเรื่องของครูชั่วคราวที่มาทำหน้าที่จนกว่าโรงเรียนจะหาครูประจำมารับช่วงต่อได้ เขาต้องรับมือกับนักเรียนแย่ๆทุกรูปแบบ ทั้งเกรียน กวนประสาท มีปัญหา ยังไม่พอ ครูๆที่เป็นเพื่อนร่วมงานของเขายังขาดๆเกินๆกันทุกคน โรงเรียนดูจะอมทุกข์ไปทุกซอกมุมเสียจริงๆ
เหลือเชื่อว่าเป็นหนังครู-นักเรียนที่... "อาร์ต สุด สุด" ไม่รู้จะใช้คำไหนจริงๆ มันสะท้อนสังคม ความเป็นมนุษย์ ความเป็นจริงบนโลกนี้ทุกรูปแบบ ไม่มีคำว่าเพอร์เฟค ไม่มีคำว่าสมบูรณ์แบบ และไม่มีคำว่าแฮปปี้เลยกับหนังเรื่องนี้ จังหวะให้ยิ้มยังไม่มีเลย
สิ่งเดียวที่ทำให้ยิ้มคือความสวยของหนัง มันอาร์ตเสียจนลืมความหดหู่ในหนังไปได้แค่ไม่กี่วิเท่านั้น ภาพสวย เก๋ ตัดต่อเยี่ยม ที่สำคัญคือมันเล่าเรื่องและถ่ายทอดออกมาได้...น่าสะเทือนใจ น่าเศร้า
นั่นแหละคือที่เหลือที่รู้สึก สะเทือนใจ เศร้า น่าแปลกใจที่มันไม่กระชากอารมณ์ แต่มันทำให้เกิดความนิ่งความเงียบ ที่ได้แต่คิดกับตัวเองว่า ทำไมโลกนี้มันน่าเศร้านัก ...แน่นอนว่าเรื่องราวของโรงเรียนที่มีแต่คนเหลวแหลกทั้งร่างกายและจิตใจ มันไม่ใช่เรื่องที่จะพบเห็นได้ทุกโรงเรียน แต่ทุกโรงเรียนมักจะมีคนเหล่านี้อยู่ ไม่มากก็น้อยแหละนะ ที่สำคัญคือไม่มีใครรู้ ไม่มีใครคุยกับพวกเขา
นั่นคือสิ่งที่พระเอก 'ดูเหมือน' ว่าพยายามจะทำกับ Meredith(สาวอ้วนพรสวรรค์ดี ซึ่งแสดงโดย Betty Kaye ลูกของผู้กำกับนี่เองงง) ที่ตกหลุมรักครูของเธอเอง Henry คล้ายกับว่าพยายามจะช่วยเหลือหรือแก้ไข แต่สุดท้ายเขาก็ทำอะไรไม่ได้ แต่ไม่ได้ทำด้วยซ้ำ บาดแผลบอบซ้ำในอดีตนั่นแหละที่ทำให้เขาไม่สามารถช่วยเหลือใครได้ สุดท้ายเขาก็ต้องปล่อยครูสาวคนสวยที่ดูจะชอบเขาไป รวมถึง Erica สาวน้อยขาบบริการที่เขาช่วยเหลือไว้ บาดแผลจากอดีตของเขาทำให้เขาไม่สามารถช่วยอะไรใครได้ คิดว่าตัวเองคงให้อะไรใครไม่ได้ด้วย เขากรวงโบ๋และว่างเปล่า เหมือนภาพสุดท้ายของแม่ที่เขาเห็น
ท้ายที่สุดไม่มีใครทำอะไรให้ชีวิตของใครได้ทั้งนั้นแหละ ในโลกแห่งความจริงไม่มีใครจะเข้มแข็งพอที่จะลุกขึ้นมายืนอย่างสง่าได้ด้วยคำพูดของใครอีกคน คือ...มันอาจจะมี แต่ไม่ใช่กับทุกคน ไม่งั้นทั้งโลกคงไม่มีความทุกข์ ทุกคนบนโลกคงสดใสร่าเริงกันทั้งวันทั้งคืน ตลอดชีวิตจนวันตาย...หึ ไม่มีหรอกแบบนั้นน่ะ
สิ่งเดียวที่ทำให้ยิ้มคือความสวยของหนัง มันอาร์ตเสียจนลืมความหดหู่ในหนังไปได้แค่ไม่กี่วิเท่านั้น ภาพสวย เก๋ ตัดต่อเยี่ยม ที่สำคัญคือมันเล่าเรื่องและถ่ายทอดออกมาได้...น่าสะเทือนใจ น่าเศร้า
นั่นแหละคือที่เหลือที่รู้สึก สะเทือนใจ เศร้า น่าแปลกใจที่มันไม่กระชากอารมณ์ แต่มันทำให้เกิดความนิ่งความเงียบ ที่ได้แต่คิดกับตัวเองว่า ทำไมโลกนี้มันน่าเศร้านัก ...แน่นอนว่าเรื่องราวของโรงเรียนที่มีแต่คนเหลวแหลกทั้งร่างกายและจิตใจ มันไม่ใช่เรื่องที่จะพบเห็นได้ทุกโรงเรียน แต่ทุกโรงเรียนมักจะมีคนเหล่านี้อยู่ ไม่มากก็น้อยแหละนะ ที่สำคัญคือไม่มีใครรู้ ไม่มีใครคุยกับพวกเขา
นั่นคือสิ่งที่พระเอก 'ดูเหมือน' ว่าพยายามจะทำกับ Meredith(สาวอ้วนพรสวรรค์ดี ซึ่งแสดงโดย Betty Kaye ลูกของผู้กำกับนี่เองงง) ที่ตกหลุมรักครูของเธอเอง Henry คล้ายกับว่าพยายามจะช่วยเหลือหรือแก้ไข แต่สุดท้ายเขาก็ทำอะไรไม่ได้ แต่ไม่ได้ทำด้วยซ้ำ บาดแผลบอบซ้ำในอดีตนั่นแหละที่ทำให้เขาไม่สามารถช่วยเหลือใครได้ สุดท้ายเขาก็ต้องปล่อยครูสาวคนสวยที่ดูจะชอบเขาไป รวมถึง Erica สาวน้อยขาบบริการที่เขาช่วยเหลือไว้ บาดแผลจากอดีตของเขาทำให้เขาไม่สามารถช่วยอะไรใครได้ คิดว่าตัวเองคงให้อะไรใครไม่ได้ด้วย เขากรวงโบ๋และว่างเปล่า เหมือนภาพสุดท้ายของแม่ที่เขาเห็น
ท้ายที่สุดไม่มีใครทำอะไรให้ชีวิตของใครได้ทั้งนั้นแหละ ในโลกแห่งความจริงไม่มีใครจะเข้มแข็งพอที่จะลุกขึ้นมายืนอย่างสง่าได้ด้วยคำพูดของใครอีกคน คือ...มันอาจจะมี แต่ไม่ใช่กับทุกคน ไม่งั้นทั้งโลกคงไม่มีความทุกข์ ทุกคนบนโลกคงสดใสร่าเริงกันทั้งวันทั้งคืน ตลอดชีวิตจนวันตาย...หึ ไม่มีหรอกแบบนั้นน่ะ
แต่ก็ต้องบอกว่า คงไม่เข้าใจแบบร้อยเปอร์เซ็นหรอกนะ เพราะระบบการศึกษาและวัฒนธรรมเคารพผู้ใหญ่ในบ้านเราต่างกับเขาแบบสุดขั้ว ตอนดูตั้งคำถามเหมือนกันว่า "เด็กฝรั่งเขาดูถูกครูกันขนาดนี้เชียว? ไม่เคารพกันหน่อยเลยรึ?"
ก็รู้สึกโชคดีที่ในบ้านเราไม่เป็นขนาดนี้
ในความคิดเรา นี่จึงเป็นหนังที่โคตรอาร์ต ที่เล่าเรื่อง และยังสื่อความหมายแบบยิงตรงเจ็บถึงทรวงจริงๆ รีวิวของฝรั่งบางคนที่อ่านเจอ เขาเทียบด้วยว่า Terrence Malick ควรดูหนังเรื่องนี้แล้วเปลี่ยนวิธีเล่าเรื่องของหนังได้แล้ว ภาพสวยอย่างเดียวคงไม่ช่วยอะไร ถ้าเรื่องมันไม่ชวนติดตาม...ซึ่งเห็นด้วยสุดๆ!!
ที่ต้องยกนิ้วอีกอย่างคือการแสดงของเฮีย Adrien Brody สมแล้วกับตุ๊กตาออสการ์ที่เฮียได้ คือเจิดมาก คือถ่ายทอดอารมณ์ได้แบบถึงใจมาก
และอันนี้ชอบส่วนตัว น้อง Sami Gayle น่ารักมากเลยยย แม้จะเป็นคุณตัวบ้านแตก แต่ก็น่าร๊ากกก
เต็ม 10...
ในความคิดเรา นี่จึงเป็นหนังที่โคตรอาร์ต ที่เล่าเรื่อง และยังสื่อความหมายแบบยิงตรงเจ็บถึงทรวงจริงๆ รีวิวของฝรั่งบางคนที่อ่านเจอ เขาเทียบด้วยว่า Terrence Malick ควรดูหนังเรื่องนี้แล้วเปลี่ยนวิธีเล่าเรื่องของหนังได้แล้ว ภาพสวยอย่างเดียวคงไม่ช่วยอะไร ถ้าเรื่องมันไม่ชวนติดตาม...ซึ่งเห็นด้วยสุดๆ!!
ที่ต้องยกนิ้วอีกอย่างคือการแสดงของเฮีย Adrien Brody สมแล้วกับตุ๊กตาออสการ์ที่เฮียได้ คือเจิดมาก คือถ่ายทอดอารมณ์ได้แบบถึงใจมาก
และอันนี้ชอบส่วนตัว น้อง Sami Gayle น่ารักมากเลยยย แม้จะเป็นคุณตัวบ้านแตก แต่ก็น่าร๊ากกก
เต็ม 10...
เอาไปเลย 10 สำหรับเรื่องนี้
หนังไม่ได้สนุกโลกสวย แต่มันดีจนละสายตาไม่ได้
ข้างล่างรูปแถม ชอบๆ :D
หนังไม่ได้สนุกโลกสวย แต่มันดีจนละสายตาไม่ได้
ข้างล่างรูปแถม ชอบๆ :D
 |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น