ในที่สุดก็หาเวลาดูจนได้
*คำเตือน: บล็อกนี้มีไว้บ่นอย่างเดียว บางประเด็นจึงอาจดูพูดไม่จบ แต่ก็อยากจะพูด ดังนั้นหากทำให้ท่านหงุดหงิดที่อีบ้านี่เขียนอะไร จึงอภัยมา ณ ที่นี้ ขอบคุณค่ะ*
Nebraska (2013)กำกับโดย Alexander Payne
นำแสดงโดย Bruce Dern, Will Forte และ June Squibb
Woody Grant ชายแก่วัยใกล้จองหลุมได้จดหมายจากนิตยสารฉบับนึงว่าเขาชนะเงินล้าน แต่ต้องเดินทางไปคืนจดหมายนี้เพื่อรับเงินถึง Nebraska
Woody อาศัยอยู่ใน Montana เขาตัดสินใจที่จะเดินไป Nebraska เพื่อเงินล้านของเขา Woody หนีออกจากบ้านและตั้งต้นเดินอย่างไม่สนใจใคร แต่ก็ไปได้ไม่ไกล เนื่องจากลูกชายเขาก็ต้องรับกลับมาที่บ้านและเริ่มสักถามถึงเหตุผลที่เขาดื้อดึงจะไป แล้ว David ลูกชายคนเล็กของเขาก็ต้องเป็นคนที่ตามใจพ่อและขับรถพาเขาไป Nebraska
ระหว่างทางพวกเขาก็หยุดพักกันที่เมืองเกิด ที่ๆญาติและผองเพื่อนของเขายังคงอาศัยอยู่ ข่าวว่า Woody ชนะรางวัลเงินล้านแพร่ไปทั่วเมืองจนกลายเป็นที่ฮือฮา ไม่นานครอบครัว Grant ก็เริ่มโดนคนรอบข้างทวงบุญคุณ เรื่องราวในอดีตถูกหยิบยกขึ้นมาเล่ากล่าวกันใหม่จน David เริ่มเห็นใจพ่อของเขา จากตอนแรกที่เขาเห็นว่านี่มันไร้สาระ ตอนนี้เขาเห็นแล้วว่า พ่อของเขาต้องการอะไร และตลอดชีวิตที่ผ่านมาของ Woody นั้นน่าเศร้าเพียงไร
จากเรื่องราวการผจญภัยของคนแก่ กลายเป็นเรื่องของความต้องการที่จะเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปทั้งชีวิตของพ่อลูกคู่หนึ่ง
Woody เป็นชายแก่ผู้น่าสงสาร ที่ไม่เคยมีใครเข้าใจเขาเลย ผู้คนต่างยัดเยียดสิ่งที่ทุกคน 'คิดว่า' เขาต้องการ และเขาเองก็เป็นพวกไม่ปฏิเสธผู้คน ชีวิตที่ดูเรียบง่ายแต่กลับพังทลายไม่เหลือดี จนท้ายที่สุดเขากลายเป็นคนแก่ผู้ว่างเปล่า
เงินล้านที่เขาต้องเดินเป็นพันไมล์เพื่อไปเอานั้นก็ไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อที่จะให้มีสมบัติทิ้งไว้ให้ลูกเขาบ้าง นี่เป็นแรงผลักดันเดียวที่เขามี และ David ที่เริ่มเข้าใจพ่อของเขาทีละนิดก็ช่วยให้ Woody ได้ในสิ่งที่ตนเองต้องการ
Woody ดูจะถูกยัดเยียดทุกอย่างให้ชีวิต แม้กระทั่งภรรยาและลูก เขาเลือกที่จะรักใครคนนึง แต่เขาก็ไม่สามารถเลือกที่จะใช้ชีวิตอยู่กับใครคนนั้น แต่เขาก็เลือกที่จะก้มหน้ายอมรับกับสิ่งที่ตนเองต้องทน ครั้งนึงที่เขาคิดจะหย่ากับภรรยา แต่โดนเพื่อนห้ามไว้ด้วยเหตุผลเพียงว่า การหย่าเป็นบาป Woody ดูไม่ใช่คนเคร่งศาสนาเสียด้วยซ้ำแต่เขาก็ยอมรับกับสิ่งที่ตนเองกำลังเผชิญ บทสนทนาช่วงนี้ ดูเหมือนจะเป็นการตั้งคำถามเสียด้วยซ้ำว่า อะไรกันแน่คือสิ่งที่บาป แต่นี่ก็ไม่ใช่คำถามที่ต้องหาคำตอบ เพราะมันเป็นประเด็นที่อ่อนไหวและไม่ควรหยิบมาถกเถียง (ดังนั้นเราจะเลี่ยงไม่พูด แต่ชูประเด็นทิ้งไว้ให้ปวดหัวเล่น ฮ่าๆๆ)
อย่างไรก็ตาม หนังเรื่องนี้ดีกรีเลิศเข้าชิง 6 Oscars จนไม่กล้าแตะต้องอะไรมาก มันดีครบองค์ประกอบเสียไปหมดทุกอย่าง โดยส่วนตัวกล้าพูดว่าดีกว่า The Descendants (2011) ผลงานของผู้กำกับคนเดียวกันอย่าง Alexander Payne (ประเด็นคือถ้าเทียบสองเรื่องก็ชอบเรื่องนี้มากกว่า)
มันดีกว่าในแง่ของความเป็นหนังขาวดำ ความเป็นธรรมชาติ ความสมจริง ไม่รู้นะแต่หนังเรื่องนี้ดูดึงให้คนดูติดดินมากกว่า The Descendants มันชวนให้ขบคิดว่ามีคนอย่าง Woody ในโลกนี้กี่คนกัน คนแก่ผู้น่าสงสารที่หลงเชื่อโฆษณาในสื่อสมัยใหม่ โชคดีของWoodyที่เขามีครอบครัวที่ดี คิดภาพถ้า Woody เป็นชายแก่ผู้อาศัยอยู่คนเดียว ลูกหลานไม่แล เมียเป็นหญิงแก่นั่งบ่นที่ไม่ช่วยอะไรเลย หรือบางทีเมียอาจตายไปแล้ว
...นี่ถ้าหนังทำออกมาอย่างที่พูดไป รับรองว่ามันคงจะเป็นเรื่องของ
"ชายแก่ผู้เดินเท้าจาก Montana ไป Nebraska แล้วตายกลางทาง" ...อะไรประมาณนั้น ดูเป็นข่าวมากกว่าหนังแล้วแหละอย่างนี้ ฮ่าๆ
แน่นอนว่าเป็นหนัง มันจบสวยในแบบของมัน และทำให้อมยิ้มเล็กน้อยกับบทสรุปของพ่อลูกคู่นี้
เต็ม 10...
เอาไป 9 หัก 1 คะแนนโทษฐานที่ทรมานชีวิตของชายแก่ผู้ว่างเปล่านี่เกินไป ฮ่าๆ
** Bruce Dern แสดงได้ดีจนน่าขนลุก และบางอารมณ์ก็ชวนให้อมยิ้มเบาๆ **
ขอบคุณภาพจาก http://www.rogerebert.com/reviews/nebraska-2013
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น