วันพฤหัสบดีที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

ดูแล้วบ่น: Fifty Shades Darker (2017)

*ไม่คิดว่าจะสปอยสำหรับคนอ่านหนังสือแล้ว แต่อาจสปอยสำหรับคนไม่เคย*

Fifty Shades Darker (2017)
Directed by James Foley
Cast: Dakota Johnson, Jamie Dornan, Eric Johnson, Bella Heathcote, Marcia Gay Harden and Kim Basinger

เรื่องราวต่อจากภาคที่แล้ว โดยลงลึกดีเทลความสัมพัน์ของแอนากับคริสเทียน และวิธีที่เธอจะสอนให้เขารู้จักกับความสัมพันธ์ปกติที่ไม่ใช่สถานะแบบ เจ้านาย-ทาส ขณะเดียวกันความลับในอดีตของคริสเตียนก็กำลังกลับมารุกรานความสัมพัน์ปัจจุบันของเขา พร้อมทั้งยังเจอศัตรูตัวใหม่ที่สะสมความแค้นไว้เต็มอก

กำลังพยายามคิดว่า เรื่องแรกที่ดูในโรงปีนี้คืออะไร
(เรื่องสุดท้ายปีที่แล้วคือ Rogue One แล้วก็ไม่ได้มาบ่นด้วย ลืม ฮ่าๆๆ)
แล้วก็คิดได้ว่า เออว่ะ วันนี้เข้าโรงรอบแรกของปี2017 ประเดิมฟิฟตี้เลย ฮ่าาๆๆ

ก็รู้นะว่าหนังเรื่องนี้หลายคนไม่ชอบ แต่ในฐานะที่ฟินกับนิยายมาก่อน เราไม่สนเสียงวิพากษ์วิจารณ์ใดๆทั้งสิ้น และจะบอกว่านี่มันเป็นหนังรักที่ดีเรื่องนึงเลยล่ะ

มันดีในแง่หนังโรแมนติกที่ทำหน้าที่ให้เราได้เสือกความสัมพันธ์ชาวบ้าน ซึ่งก็ไม่แปลกที่เนื้อเรื่องของมันจะบางเบามาก เพราะมันไม่มีอะไรเลยนอกจากเรื่องราวความรักของคนสองคนที่หลงไหลต่อกันแบบไม่แคร์สิ่งใดในโลก หนังโรแมนติกหลายๆเรื่องก็เป็นลักษณะนี้ แต่ไม่มีจุดขายเป็นฉากเซ็กซ์แสนเร้าร้อนนั่นเอง แต่นอกจากจุดขายและการเสือกเรื่องความสัมพันธ์ เห็นได้ชัดว่าภาคนี้พยายามเน้นอุปสรรคที่จะมาเป็นตัวขัดขวางมากแบบเกินเหตุ อย่างการถ่ายให้เห็น เลย์ล่า แบบไกลๆในตอนแรก หรือการเน้นมุมมองบุคคลที่3ซึ่งเป็น แจ็ค ไฮด์ (ใครอ่านหนังสือก็รู่หน้าที่ของไฮด์ดีเนอะว่ามันสำคัญยังไงในภาค3)

พูดถึงฉากเซ็กซ์ เราว่า เจมส์ โฟลีย์ พยายามทำให้มันซอฟลงมากๆแล้วนะ คือการไม่ให้ความสำคัญกับมันจนเกินไป มีการตัดบทบ้าง ถ่ายซึบซับไม่แช่(แบบภาคแรก) และเพลงประกอบก็ทำหน้าที่ให้ความเพลิดเพลิน (บางซีนก็ดูซุกซนแบบลามก) มากกว่าช่วยชั่วยุคารมณ์คนดู ซึ่งผิดแนวกับภาคแรกมากๆ
เห็นได้ชัดว่าเป็นเครดิตของผู้กำกับ เพราะคนทำเพลงก็ แดนนี่ เอลฟ์แมน คนเดิม ฮ่าๆๆๆๆ

ซึ่งเป็นสิ่งนึงที่เราชอบในหนังชุดนี้ เพลงประกอบคือเพลินมาก สมูทมาก

สิ่งที่น่าชื่นชมในภาคนี้คือการตัดรายละเอียดบางอย่างจากนิยายออกไปได้แบบพอเหมาะ ไม่รู้สึกว่าขาดหายเท่าไหร่ แม้จะเสียดายที่ไม่ได้เห็นพี่ชายของเคท ไม่เห็นฉากกุ๊กกิ๊กตอนไปซื้อรถซาป หรือดีเทลตรงการขอแต่งงานที่ผิดจากในหนังสือแบบคนละเรื่อง แต่ก็น่ารักดี เหมาะกับตัวนักแสดงมากกว่า

ด้วยความที่ ความสัมพันธ์ของแอนา กับ คริสเทียน ไม่มีกฏ เลยไม่มีความตึงเครียดอย่างภาคแรก ตรงนี้ในหนังสือก็เป็นแบบนี้นะ เล่ม2คืออารมณ์สนุกสนาน มีโม้เม้นฟินๆของทั้งคู่เยอะมาก(ที่ไม่เกี่ยวกับเซ็กซ์) ซึ่งหนังพรีเซ็นได้ดีกว่าในหนังสือมาก ในลักษณะที่อุส่าห์ตัดบางฉากออกไปแล้วด้วยนะ คือหนังเพิ่มรายละเอียดจากฉากที่เลือกมาใช้แทน อย่างตอนไปล่องเรือ และมีแอบแทรกปริศนาสำหรับภาค3ไว้ด้วย

พูดถึงตัวนักแสดง เรื่องนี้ เจมี่ กับ ดาโกต้า ค่อนข้างกันเองมากกว่าภาคที่แล้วนะ ความกันเองในที่นี่คือมันมีความรู้สึกว่าทั้งคู่ใส่ความเป็นตัวเอง แบบ บุคลิกของพวกเขาเวลาอยู่นอกจอ ลงมาในตัวละครเยอะกว่าภาคที่แล้ว (ในฐานะเป็นติ่งดาโกต้า แล้วดูหนังมาหลายก็พอจะจับทางบุคลิกนางถูก)
ส่วนนักแสดงรุ่นเก๋าที่รอชมนางตั้งแต่ได้ยินข่าวว่าจะมาแสดง อย่าง คิม บาซิงเจอร์ คือนางเด็ดมาก ทุกซีนที่ปรากฎตัวคือแทบจะฆ่านักแสดงรุ่นน้องที่ร่วมฉากเดียวกัน ตอนนางปะทะกับ มาร์เซีย เกย์ ฮาร์เดน (เกรซ แม่ของคริสเตียน) คือเด็ดมาก ทั้งคู่ทรงพลังมากเมื่อป๊ะกัน (อาจจะเว่อร์ไปเอง แต่รู้สึกงี้จริงๆนะ)

รวมๆแล้ว หนังโอเคเลย ถือว่าดัดแปลงจากนิยายได้ดีในระดับที่รับได้
เห็นชัดว่าสไตล์หนังเปลี่ยนไปจากการเปลี่ยนผู้กำกับ (ซึ่งไม่ปลื้มเจ้ แซม เทย์เลอร์-จอห์นสัน อย่างแรงในการพรีเซ็นภาคแรก)
นักแสดงคือดี คือฟินมาก
ฉันเป็นติ่งดาโกต้า ฉันอิ่มเอมมากพูดเลย ฮ่าาาาๆๆๆๆ

ไม่แยกหนังแยกนิยายนะ เอาไป...
9/10
มันยังขาดเสน่ห์ของนิยายเรื่องนี้อยู่ดีในบางอารมณ์ แต่ถือว่าดีมากแล้ว

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น